Dom wiejski jest zamknięty na czas nieokreślony z przyczyn technicznych.
Dorosły: 500 HUF
Student, emeryt: 250 HUF
Budynek o planie typowym dla górskich wiosek zamieszkałych przez Słowaków Piliskich, w którym mieści się Dom Wiejski, został w 1994 roku uznany za zabytek, a jego renowacja trwała do 2001 roku. Pomysł założenia muzeum wiejskiego powstał z inicjatywy emerytowanej nauczycielki Id’y Kunczius, która od pierwszej minuty niestrudzenie pracowała nad jego realizacją.
W muzeum wiejskim jednej z najmniejszych wsi w kraju, w domu przechowującym słowackie tradycje budownictwa ludowego, możemy znaleźć następujące ciekawe rzeczy:
Na uwagę zasługuje kolekcja lalek ciotki Idy Kunczius w strojach ludowych Pilisszentlélek, której sława wyrosła poza granice wsi i regionu:
Najprostszym materiałem na odzież damską był len barwiony na niebiesko, w dni powszednie na bluzki zakładano białe, niehaftowane prusaki. Ich główny krawat nazywał się czepiec (csepco/csepec).
Młode kobiety nosiły swoje dzieci na plecach w nosidle („odevacska”) czyli w białej lnianej chustcie o długości 2 metrów i szerokości 70–80 cm.
Koszule męskie szyto z lnu, preferowano bryczesy. Latem nosili kapelusze, a zimą kapelusze zimowe.
